Creatief schrijven: Waarom schrijf je?

Waarom schrijven?

creatief schrijven - waarom schrijf je - waarom schrijven

Wanneer je af en toe korte artikelen schrijft, columns of anekdotes, kun je het nog af met een antwoord als: ‘Dat vind ik gewoon leuk om te doen’. Een keer per maand of week span je je in om een leuk en pakkend artikel te schrijven, om de rest van de tijd weer wat anders te gaan doen. Maar wanneer je graag een manuscript zou willen schrijven, een groot project dat minimaal een paar maanden van je tijd opslokt, is leuk alleen niet goed genoeg.

Daarom richt ik mij in deze blog tot de vraag: waarom schrijf je?

Schrijven is mijn drug

Het enige antwoord wat ik op mijn eigen vraag kan geven is: ‘ik moet schrijven’. Het is mijn drug. Als ik een paar dagen niet geschreven heb, dan word ik onrustig. Het is alsof ik afkickverschijnselen krijg. Ik moet schrijven. Als ik dan geschreven heb, dan voel ik mij ontspannen. Er is weer ruimte in mijn hoofd en dan voel ik de rust door mijn lichaam gieren. En dit is niet iets van de laatste jaren. Als kind had ik al de drang om te schrijven. Elke week verzon ik een verhaal en ging ik met klasgenoten in de leeshoek zitten en las ik hen voor. Het was mijn manier van expressie, mijn manier om anderen een kijkje in mijn leefwereld te geven.

Schrijfwedstrijd

Ik had nooit echt de ambitie om uitgegeven te worden, want ik dacht altijd dat het gewoon een leuke hobby was waar ik veel voldoening uit haalde. Toen ik echter in 2011 voor het eerst meedeed aan een schrijfwedstrijd, gewoon om eens te kijken hoe ver ik kwam, en ik 21e werd van de 277 inzendingen, stond ik versteld. Mijn verhaal werd leesbaar, leuk, spannend, en publiceerbaar bevonden. Samen met 27 andere verhalen verscheen mijn korte verhaal in de wedstrijdbundel. Sinds dat moment verschoof mijn doel. Ik besloot niet langer voor mezelf of voor een kleine groep vrienden te schrijven. Als die paar juryleden, die mij totaal niet kenden, van mijn verhaal genoten, dan waren er misschien wel meer mensen in Nederland die van mijn verhalen konden genieten.

Volg ons op Instagram

@nti_opleidingen

Klik hier

99.99%

Ik werd gemotiveerd om nog meer uit de kast te halen en werk te creëren dat ooit publiceerbaar bevonden kon worden. En die stap was groot, zeer groot. Van alle verhalen die ik lees over debutanten, komen er maar weinig binnen bij een uitgeverij, heel weinig. 99.99% wordt afgewezen bij grote, gerenommeerde uitgeverijen. Als de kans zo klein is, waarom doe je het dan? Welke gek haalt het in godsnaam in zijn hoofd om met zo’n kleine kans toch nog hoop te houden? Welke gek kan bij zulke statistieken nog gemotiveerd blijven?

Dit zijn vragen die ik vaak hoor van mensen uit mijn omgeving. En ik kan ze geen ongelijk geven. Het is ook absurd. Wij schrijvers die nog niet gedebuteerd zijn met een roman, spenderen maanden, zelfs jaren aan het najagen van een droom die maar weinig kans van slagen heeft. Waarom doen we het dan?

Naast dat schrijven mijn drug is, blijf ik vasthouden aan dat ene succesmoment in 2011. Ik blijf mezelf voorhouden dat die juryleden echt wat zagen in mijn werk en aan die gedachte houd ik mij vast.

Motivatie: schrijf dat boek!

Er is mijns inziens geen foute of goede motivatie voor het willen publiceren van jouw droomdebuut. Doe je het voor roem en rijkdom? Prima. Als dat jouw motivatie is om dat ene, geweldige boek te schrijven dat iedereen wil lezen, houd daar dan aan vast. Wat de reden ook mag zijn, bedenk van te voren goed wat jouw motivatie is om voor zo’n kleine kans zoveel bloed, zweet en tranen te vergieten. Weet je eenmaal wat jouw drijft, houd daar dan aan vast en schrijf dat boek!